Η εφηβεία αποτελεί μία ιδιαίτερη περίοδο στην πορεία της ζωής μας. Από τα 10-11 χρόνια τα κορίτσια και από τα 12-13 έτη τα αγόρια ξεκινούν την μετάβαση τους από την παιδική στην πρώιμη ενήλικη ζωή. Οι ορμόνες αλλάζουν συνέχεια και πολύ γρήγορα όπως το ίδιο συμβαίνει και στον εγκέφαλο και το σώμα γενικότερα. Οι αλλαγές όμως δεν μένουν μόνο εκεί. Πολλές αλλαγές παρατηρούνται και στην κοινωνική και οικογενειακή ζωή. Τα χρόνια αυτού του μεταιχμίου που δεν είναι ούτε παιδιά αλλά ακόμα ούτε και ενήλικες χρειάζεται μία λεπτή και κατανοητική διαχείριση τόσο από τους εφήβους όσο και από τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. Οι έφηβοι συχνά έχουν ξεσπάσματα ή βιώνουν την δική τους κατάθλιψη και οι γονείς δυσκολεύονται πολύ να κρατήσουν τα όρια του κατανοητικού γονέα- φίλου με του γονέα- προστάτη.
Ενδεικτικά, η συμβουλευτική των εφήβων αφορά θέματα όπως είναι:
• Η εφηβική κατάθλιψη
• Το εφηβικό άγχος και οι φοβίες
• Την επιθετική συμπεριφορά
• Τα προβλήματα αυτοεκτίμησης
• Την απομόνωση, το κοινωνικό άγχος και τα προβλήματα κοινωνικής ένταξης
• Τα θέματα σεξουαλικής φύσης (ταυτότητα, προσανατολισμός κλπ.)
• Την παχυσαρκεία, την απώλεια βάρους και τις διατροφικές διαταραχές
• Τα προβλήματα επίδοσης στο σχολικό περιβάλλον
• Τα εσωτερικά προβλήματα οικογένειας
• Τη χρήση αλκόολ ή ναρκωτικών κλπ.
Η συμβουλευτική των εφήβων έχει δύο σκέλη. Στοχεύει στην ενδυνάμωση της ενδοοικογενειακής επικοινωνίας έτσι ώστε οι γονείς να μπορέσουν να βοηθήσουν το παιδί τους και στην ενδυνάμωση του εφήβου ως άτομο. Ξεκινάει είτε με επικοινωνία από τους γονείς που είναι το συνηθέστερο ή από αίτημα του εφήβου όπου και πάλι η πρώτη συνεδρία πραγματοποιείται με τους γονείς. Στην συνέχεια, ο έφηβος πραγματοποιεί τις συνεδρίες του με τον ψυχοθεραπευτή του και ο ψυχοθεραπευτής κρατάει ένα πλάνο συμβουλευτικής και για τους γονείς ταυτόχρονα. Είναι πολύ σημαντική η εμπιστοσύνη που καλείται να κερδίσει ο ψυχοθεραπευτής και από τις δύο πλευρές όπως επίσης και ο ρόλος του ως συνδετικός κρίκος της οικογένειας και εμψυχωτής- σύμβουλος του εφήβου.
